Ξημερώνει η πρώτη του έτους. Πέρασε άλλος ένας χρόνος. Ενας καινούργιος κάνει δειλά τα πρώτα του βήματα. Χωρίς το χτύπημα του κινητού, Χωρίς μήνυμά σου …. χωρίς «Χ.Π.» ….. ούτε από μένα προς σένα, ούτε ανταπάντηση, με τα ίδια δειλά γραμματάκια, δική σου.
Τα παιδιά θέλουν να πάνε για ποτό, για συνέχεια του γλεντιού στο Γκάζι ….. προθυμοποιούμαι εγώ να τα μεταφέρω.
Κίνηση πολύ στο δρόμο. Ολη η Αθήνα είναι έξω … γιορτάζει. Μουσική στο ραδιόφωνο, συζήτηση … περνάει η ώρα …… Φτάνουμε κάποια στιγμή …. αφήνω τα νιάτα να συνεχίσουν (να αρχίσουν?) τη διασκέδασή τους … και μόνος παίρνω το δρόμο της επιστροφής.
Βαριέμαι τα ίδια και τα ίδια στο ραδιόφωνο. Βαριέμαι τη «χαρούμενη» ατμόσφαιρα. Προκατ.
Το χέρι μου αναζητά τα CDs μου. Κάτι σχετικό με τη διάθεσή μου. Ben Webster. Βάζω το CD στην υποδοχή. Με τους πρώτους ήχους από το τενόρο σαξόφωνο του μεγάλου τζαζίστα …. αλλάζει το κλίμα. Η διάθεση. Δεν καλυτερεύει. Απλά έρχεται στα «ίσα» της.
Σκέψεις ….. φυσικά για σένα ….. για την καινούργια χρονιά. Που θέλω να είναι καλή για σένα. Να σου πάρει τα βάσανα, να σου φέρει χαρές ….. Κρυφά μέσα μου …. να σου φέρει …. εμένα. Τη σκέψη μου τουλάχιστον στο νου σου, την ψυχή μου στην ψυχή σου.
Και τότε μου περνάει από το μυαλό. Ο δρόμος της επιστροφής … με μια μικρή παράκαμψη … περνάει από το σπίτι σου. Θέλω να σου πω χρόνια πολλά από κοντά ….. Ξέρω, όχι «πρόσωπο με πρόσωπο» …. δεν γίνεται αυτό, μου το έχεις στερήσει ….. αλλά θα βρω τον τρόπο.
Πλησιάζω …. μια ανατριχίλα αρχίζει να κάνει έντονη την παρουσία της στο δέρμα μου …. σκέφτομαι την πρώτη φορά που σε συνάντησα, στην ίδια περιοχή του σπιτιού σου …. βλέπω το ανθοπωλείο (κλειστό τώρα) που αγόρασα το κόκκινο τριαντάφυλλο που σου χάρισα …. και που κατέληξε στα σκουπίδια, λίγες στιγμές μετά, από το φόβο της αποκάλυψης του «δεσμού» μας. Για σκέψου …. εμείς οι δυο, υπήρξε στιγμή που είχαμε «δεσμό» …..
Στρίβω στο στενό σου. Με μάτια ορθάνοιχτα ψάχνω να βρω το αυτοκίνητό σου. Ναι, το σκέφτηκα. Ετσι θα σου πω χρόνια πολλά. Θα σου γράψω σ’ ένα κομμάτι χαρτί «Χρόνια Πολλά καλή μου. Σου εύχομαι ο καινούργιος χρόνος να σε βρει και να περάσει γεμάτος αγάπη, ηρεμία και υγεία. Σε σκέφτομαι πάντα – Σ.», έτσι χωρίς όνομα, ένα αρχικό. Αν καταλάβεις, κατάλαβες ….
Θα το αφήσω στους υαλοκαθαριστήρες του αυτοκινήτου σου. Αποκλείεται να μην το δεις. Αύριο ή μεθαύριο ίσως, όποτε πας να το πάρεις.
Προχωράω. Δεν το βλέπω όμως. Κάνω το γύρο του τετραγώνου. Δεν κυκλοφορεί ψυχή εκεί γύρω. Το αυτοκίνητο πουθενά όμως. Ανοίγω τον κύκλο. Ξέρω πόσο δύσκολο είναι το παρκάρισμα εκεί. Ισως έχεις βρει θέση κάπου πιο μακριά. …… Κάνω το μακριά κοντά, ψάχνω όλην την περιοχή … πουθενά.
«Φυσικά», σκέπτομαι, «πρωτοχρονιά είναι, κάπου έχεις πάει. Στο σπίτι συγγενών, φίλων ίσως για να γιορτάσεις μαζύ τους, να μην είσαι μόνη». ….. Και μετά η δαγκωματιά της υποψίας …. της ζήλιας …. «μπορεί να είσαι και με κάποιον άντρα …… τι πιο φυσικό να περάσεις τη νύχτα αυτή, με τον καλό σου, τον τυχερό που απολαμβάνει την προσοχή, τα χάδια και τα φιλιά σου».
Απελπισία πλέον …… το σαράκι έχει χωθεί βαθιά μέσα μου και τρώει, τρώει, τρώει.…..
Λϋση, διέξοδος …… να πάρω τηλέφωνο την κολλητή μου. Να της ευχηθώ χρόνια πολλά, να της πω πού βρίσκομαι, να με βρίσει, να συνέλθω!
Παίρνω ….. ακούγεται δυνατή μουσική και φυσικά δεν με ακούει. Κλείνω. Με παίρνει σε λίγο …. ίδια φασαρία, «με πήρατε τηλέφωνο?» (ούτε το τηλέφωνό μου δεν έχει αναγνωρίσει). «Ναι, ο Σ είμαι, χρόνια πολλά…….» …… «Δεν ακούωωωωω ….. δεν ξέρω ποιος είσαιιιιιιιιι …. αλλά χρόνια πολλάαααααα ….. χορεύω … έχω φύγειιιιιιιιιιιι…………» …..
Κλείνω … δεν έχει νόημα. Θα της τα πω άλλη ώρα.
Ξανά στο αυτοκίνητο. Επιστροφή στο σπίτι ….. Ο Ben ξεφυσάει λιγωμένα …… εγώ. δεν μπορώ να πιστέψω την ατυχία μου. Ούτε αυτό δεν μου κάθησε…… Οϋτε μια ανώνυμη, τρυφερή ευχή ….. Ούτε η κολλητή διαθέσιμη να της πω τον πόνο μου (για άλλη μια φορά!)
Εφτασα. Μπαίνω στο γκαράζ. Καλή χρονιά μάτια μου.
ΥΓ. Κείμενο γραμμένο πριν μερικά χρόνια. Κατάσταση ίδια. Διάθεση ... ακόμα πιο ίδια. Πρόσωπα μόνο "εκλείπουν" . Η κολλητή δεν υπάρχει πια. Στη μνήμη της Ελένης.
