ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ...... ΑΠΟΥΣΙΑΣ

Πέρασε καιρός από την τελευταία ανάρτηση. Δικαιολογημένη η αγανάκτηση, ίσως και η ανησυχία των λίγων αναγνωστών της.

Το ημερολόγιο δεν «έκλεισε». Παίρνει ολιγοήμερες ανάσες.

Δεν έγινε εξάλλου κάτι το σημαντικό για να μην έχει λόγο ύπαρξης. Όλα βαίνουν …. φυσιολογικά, μέσα στην άγνοια, στην αδιαφορία και στην εγκατάλειψη!

Δεν υπάρχει διάθεση για γραφή. Ούτε καν έμπνευση. Λόγοι υπάρχουν, ποτέ δεν έπαψαν. Το πνεύμα ασθενές. Καλοκαιρινή ραστώνη?

Ισως και μια παροδική, αρχικά ελπιδοφόρα, γνωριμία …. που φάνηκε ότι θα μπορούσε να πάρει το μυαλό από τα «κολλήματα» του …. για να αποδειχθεί (μάλλον) ότι τελικά «εκείνη» ήταν η πιο έντιμη απ’ όλες, ότι παρά τον παρανοϊκό τρόπο σκέψης και λήψης των αποφάσεών της, είχε μια «ντομπροσύνη» και δεν θέλησε να χρησιμοποιήσει ανθρώπους για δικό της συμφέρον, όσο κι’ αν οι αποφάσεις αυτές ήταν αυτο- (και ετερο-) καταστροφικές.

Ασχετα πάντως από αυτά, σκέψεις υπάρχουν. Και γεγονότα, του παρελθόντος ή του παρόντος, που ίσως αξίζουν ανάλυσης. Και παρότι τόσο «μακριά» … εξελίξεις (σημαντικές ή ασήμαντες, ποιος θα το κρίνει?) υπάρχουν. Όχι ευοίωνες σίγουρα. Συμβάντα που ίσως παίξουν κάποιο ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Αν θα υπάρξει εξέλιξη, αν θα υπάρξει συνέχεια. Αγνωστο το μέλλον. Απρόβλεπτη η ζωή. Επιφυλάσσει εκπλήξεις, Άλλες φορές ευχάριστες, άλλες δυσάρεστες.

Σε αναμονή λοιπόν. Αναμονή εξελίξεων. Αναμονή σκέψεων. Αναμονή καταγραφής τους. Αναμονή …. διάθεσης. Αναμονή και υπομονή.

Καλό καλοκαίρι αγαπητοί μου φίλοι.

ΜΗΛΙΩΚΑΣ

Ανήκε σε μια κατηγορία τραγουδοποιών που δεν μπορώ να πω ότι είναι η πρώτη προτεραιότητά μου όταν έρχεται η ώρα της επιλογής της μουσικής που θα ακούσω. Στην κατηγορία των «σατυρικών».

Ποιος δεν θυμάται το «Ποιμενικό ροκ» , το «Γκρέκο Μασκαρά» και άλλα τραγούδια του …… Πάνε πολλά χρόνια από τότε ….. με τις δημιουργίες του έκανε ένα ηχηρό πέρασμα από τον ουρανό των αστέρων, για να χαθεί λίγα χρόνια αργότερα (εκούσια?) και να παραμείνει μια χαμογελαστή και ενδιαφέρουσα καλλιτεχνική ανάμνηση.

Όταν την πρωτογνώρισα, εντελώς αυτόματα, όσο μιλάγαμε στο τηλέφωνο, ένας στίχος του παραπάνω τραγουδοποιού ερχόταν στο μυαλό μου ….. «ερωτεύθηκα» και η συνέχειά του ….. «πάει, την έκανα λαχείο» ….. «τρεις οχτώ σαρανταδύο» ….

Αυτό ακριβώς αισθανόμουν. Την τρέλλα του ξαφνικού και απρόσμενου έρωτα. Την πλήρη παράδοση στο πρόσωπο που σου εμπνέει αυτά τα συναισθήματα.

«κρέμομαι στο τσιγκέλι σου μοσχαροκεφαλή!»

Της το έλεγα, μέσα στη συζήτησή μας πέταγα σκόρπιους στίχους από το τραγούδι. Γέλαγε. Ισως της άρεσε, η γυναικεία φιλαρέσκειά της μάλλον κολακευόταν.

Κάποια μέρα, μιλώντας το πρωί, λέγοντας την καθημερινή, σύντομη, αλλά τόσο γλυκιά «καλημέρα» μας….. της είπα «έχω δουλειά στο κέντρο, κατεβαίνω και για έναν ακόμη λόγο …. να βρω το τραγούδι του Μηλιώκα που σου ψιθυρίζω κάθε τόσο». Το βρήκα στο Μετρόπολις, ένα τελευταίο CD με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του.

Το CD αυτό της το έδωσα στην πρώτη συνάντησή μας…… , μαζύ με άλλα, με μουσικές που μου άρεσαν εμένα, που πίστευα ότι θα τις άκουγε κι’ εκείνη μ’ ευχαρίστηση.

Ποιος να ξέρει τι να έγινε το CD αυτό. Μπορεί να το έχει ακόμα, μπορεί να το ακούει ίσως, μπορεί να γελάει με τη δική μου αφέλεια, μπορεί να το σχολιάζει με κάποιον άλλον, μπορεί κάτι τρυφερό να της θυμίζει, μπορεί να το έχει πετάξει σαν αδιάφορο ή αναμνηστικό μιας όχι τόσο ενδιαφέρουσας εποχής.

Εγώ αντίγραφό του έχω ακόμα. Δεν το ακούω όμως. Δεν χρειάζεται εξ άλλου. Οι στίχοι είναι τυπωμένοι μέσα μου.

Ερωτεύτηκα …. τρεις οχτώ σαρανταδύο ….. πάει την έκανα λαχείο …….

Στίχοι: Γιάννης Μηλιώκας
Μουσική: Γιάννης Μηλιώκας

Είδα όταν με κοίταξες τον ουρανό σφονδύλι
ποτέ μου δεν περίμενα τέτοια κατραπακιά
κι όταν με πρωτοφίλησαν τα δυό γλυκά σου χείλη
έπαθα ένα ταράκουλο που μου ‘φυγε η μαγκιά

Θα σου χαρίσω μάνα μου λαγούς με πετραχείλια
κότερα, αυτοκίνητα κι όλα τα μετρητά
χρυσαφικά κι ακίνητα σαράντα πέντε μίλια
τέσσερις ιπποπόταμους στα πόδια σου μπροστά

Ερωτεύτηκα, πάει την έκανα λαχείο
Ερωτεύτηκα, τρεις οχτώ σαρανταδύο
Ερωτεύτηκα, τέτοια μούρλα με λοφείο ξαφνικά
Ερωτεύτηκα, πάει την έκανα λαχείο
Ερωτεύτηκα, τρεις οχτώ σαρανταδύο
Ερωτεύτηκα, πάω για τρελοκομείο τελικά

Όσο περνάει ο καιρός η τρέλα δυναμώνει
στρατάρχη, δεκανέα μου δώσε διαταγή
πάρε και το σακάκι μου, σώβρακο, παντελόνι
κρέμομαι στο τσιγκέλι σου μοσχαροκεφαλή

Πέντε ελιές μπαγιάτικες, χωνάκι μορταδέλα
καψούρα και ξερό ψωμί, ρίξε μου και καμιά
κι αν το στομάχι σκούριασε και κάνει σαν προπέλα
αγάπη δίχως βάσανο δεν έχει νοστιμιά

Ερωτεύτηκα.......

ΔΥΟ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

Τα παρακάτω είναι δυο μηνύματα που της έστειλα πριν λίγον καιρό ...... καλυμμένα πίσω από το όνομα και την "προσωπικότητα" του γάτου μου, που τόσο πολύ της άρεσε και τον αγαπούσε. Ποτέ δεν απάντησε, ίσως ποτέ δεν τα διάβασε, τα απέρριψε χωρίς να ενδιαφερθεί για το περιεχόμενό τους. Υπερβολές δικές μου. Ας είναι καλά.......

Πάσχα 200....

Ομορφη και γλυκιά κυρία, καλησπέρα
Σου γράφω πρώτα πρώτα για να σου ευχηθώ καλό Πάσχα, σ' εσένα και στην οικογένειά σου.
Δεν ξέρω αν με θυμάσαι, αλλά μάλλον πρέπει. Είμαι ο γατούλης που, απ' ότι μου έχει πει το αφεντικό μου, μερικές φορές στολίζω την οθόνη του υπολογιστή σου. Είμαι πολύ περήφανος γι' αυτό, να είσαι wall paper στην οθόνη μιας τόσο γλυκιάς κυρίας, δεν είναι και λίγο.......
Ηθελα να σου στείλω μερικές φωτογραφίες μου, καινούργιες, μήπως σου αρέσει καμμία και θελήσεις να τη βάλεις κι' αυτή στον υπολογιστή σου. Σου στέλνω μία σήμερα. Ομως το αφεντικό μου μου λέει ότι έχεις χαθεί, έχεις εξαφανιστεί τελείως, δεν εμφανίζεσαι πουθενά, δεν απαντάς σε μηνύματά του, δεν βλέπεις τις καρτούλες που σου στέλνει, χάθηκες και από εκεί που γνωριστήκατε, εκεί που σε έβλεπε και καταλάβαινε ότι είσαι καλά, ότι περνάς καλά και ότι -ίσως- είσαι ευτυχισμένη....
Εχω καταλάβει ότι αυτός ο άνθρωπος ανησυχεί πολύ για σένα. Δεν ξέρει τι έχεις γίνει, αν είσαι καλά εσύ και οι γύρω σου, αν είσαι χαρούμενη όπως θα σε ήθελε εκείνος ..... Του φαίνεται περίεργο, πώς χάθηκες. Τι μπορεί να συνέβη? Γιατί απομονώθηκες?
Ξέρει βέβαια ότι εσύ επέλεξες να μην έχεις καθόλου επαφές μαζί του, και ξέρεις ότι εκείνος, όσο κι' αν δεν το θέλει, σέβεται την απόφασή σου. Εχει όμως πάντα την απορία "γιατί?" και στεναχωριέται πολύ που δεν θέλεις ούτε μια καλημέρα να έχετε. Για εκείνον είναι ανεξήγητη η απόφασή σου, εγώ όμως που είμαι γάτος, ίσως ξέρω τι συνέβη, υποψιάζομαι (και ίσως έχω και στοιχεία) για το τι σε έκανε να πάρεις την απόφαση αυτή, δεν του το λέω όμως, δεν θέλω να τον ταράξω, γιατί θα τον στεναχωρήσω ακόμα περισσότερο..... Θα τον κάνει να θυμωσει (όχι μ' εσένα βέβαια, με όποιον φταίει γι' αυτό), θα τον κάνει να ντραπεί πολύ απέναντί σου.....
Και είναι αλήθεια ότι στεναχωριέται πολύ, το ξέρω, τα ξέρω όλα, γιατί μου τα λέει όλα, τα βράδια, που κοιμόμαστε αγκαλιά. Κοιμόμαστε, μια κουβέντα είναι, ξαγρυπνάμε μάλλον μαζί ..... Εγώ πηγαίνω δίπλα του, κάτω από το πάπλωμα, κουρνιάζω στην αγκαλιά του και γουργουρίζω και εκείνος με χαϊδεύει σιωπηλός. Διαισθάνομαι όμως ότι σκέπτεται εσένα, τα όσα πριν αρκετό καιρό λέγατε, γελάγατε, θέλατε να ζήσετε και όσα ξαφνικά πήραν ένα απρόσμενο τέλος ......
Εμένα με βολεύει αυτή η κατάσταση. Ετσι έχω τα χάδια μου και τη θαλπωρή μου. Ομως δεν θέλω να είμαι άδικος, αφού εκείνος με φροντίζει και μ' αγαπάει πολύ. Δεν θέλω να τον εκμεταλλεύομαι. Να είναι στεναχωρημένος, για να περνάω καλά εγώ. Γι' αυτό σε παρακαλώ, αν θέλεις, στείλε του ένα μήνυμα. Κάτι για να ξέρει ότι είσαι καλά. Και ότι δεν σου συμβαίνει κάτι κακό. Ισως και ότι τον σκέπτεσαι, πού και πού, έστω και λίγο.
Αν δεν θέλεις να στείλεις μήνυμα σ' εκείνον, στείλτο σ' εμένα. Θα του το μεταβιβάσω εγώ ....... όπως και νάχει, θα ευχαριστηθεί πολύ όταν μάθει ότι είσαι καλά, ότι τα προβλήματά σου μειώθηκαν ή εξαφανίστηκαν πια, ότι είσαι ευτυχισμένη επιτέλους.......... Αλλά κι' αν -ο μη γένοιτο- δεν είσαι και τόσο καλά, να ξέρεις, μου έχει πει, ότι είναι πάντα κοντά σου, έτοιμος να βρεθεί ξανά δίπλα σου, να προσπαθήσει να σε στηρίξει και να σε βοηθήσει σε όποια δυσκολία σου.
Σου στέλνω κι' ένα δικό μου, τρυφερό γουργουρητό, ελπίζοντας πως κάποια μέρα ίσως μπορέσω να αισθανθώ το τρυφερό σου χάδι στην απαλή γούνα μου .....
Ο γατούλης ΧΧΧΧ

Μήνυμα 2 (Καλοκαίρι του ίδιου χρόνου)

Ομορφη και γλυκιά κυρία, καλημέρα
Ελπίζω να με θυμάσαι, πέρασε αρκετός καιρός από τότε που σου έστειλα το τελευταίο μήνυμά μου, Πάσχα ήταν ..... αν και δεν μου απάντησες, ξέρω ότι μπορεί να με σκέπτεσαι λίγο. Είμαι ο γατούλης, ο ΧΧΧΧ, αυτός που σου άρεσε παλιά και τον αγαπούσες.....
Σου γράφω για να σου ευχηθώ χρόνια πολλά για τη γιορτή σου, σε λίγες μέρες. Ο κύριός μου, τον υπολογιστή του οποίου χρησιμοποιώ για να σου στείλω τις ευχές μου, δεν θα είναι εδώ την επόμενη εβδομάδα. Θα λείπει σε άδεια. Και γι' αυτό βιάζομαι λίγο να σου ευχηθώ..... Να σου ευχηθώ ό,τι καλύτερο για σένα και την οικογένειά σου. Να σου ευχηθώ χρόνια ευτυχισμένα, χωρίς προβλήματα, με πολύ αγάπη από όπου και προς όπου εσύ θέλεις .....
Δεν ξέρω αν θα διαβάσεις αυτό το μήνυμά μου. Δεν ξέρω αν διάβασες και το προηγούμενο, εκείνο που σου έστειλα το Πάσχα. Σου είχα στείλει και μια φωτογραφία μου. Θέλω να κάνω το ίδιο τώρα, με την ελπίδα ότι ακόμα σου αρέσω και θέλεις να με βλέπεις στον υπολογιστή σου.
Ξέρεις ..... δεν σου γράφω από το σπίτι μου πια! Δεν είμαι καλά ...... Είμαι στο .... νοσοκομείο! Και είμαι πολύ σοβαρά...... Πριν λίγες μέρες είχα ένα ατύχημα .... με χτύπησε αυτοκίνητο, μου έσπασε το πόδι μου σε δυο σημεία. Είναι πολύ δύσκολο να κολλήσει, τα αφεντικά μου με εμπιστεύτηκαν στο γιατρό. Ελπίζουν, αλλά δεν είναι σίγουροι. Κι' εγώ ελπίζω ότι θα γίνω καλά, να συνεχίσω να τρέχω και να παίζω ανέμελος, όπως παλιά. Και να χαρίζω χαρά και γέλιο σ' όσους με αγαπάνε, είσαι κι' εσύ μια απ' αυτούς.....
Για τον κύριό μου δεν σου γράφω τίποτα, δεν χρειάζεται άλλωστε, αφού μάλλον δεν σε ενδιαφέρει καθόλου τι κάνει.
Εκείνος σε σκέφτεται, σε περιμένει, σε θέλει .... αλλά εσύ διάλεξες να μείνεις μακριά του, κι' εκείνος το σέβεται και δεν σε ενοχλεί. Ελπίζει μόνο ότι κάποια στιγμή θα αλλάξεις γνώμη.
Και πάλι σου στέλνω τις καλύτερες ευχές μου. Κι' ένα τρυφερό γουργουρητό (αν και πονάω ....) Μπορώ να σου ζητήσω μια χάρη? Θα μου έκανε πολύ καλό μια μικρή απάντησή σου, μια ευχή για καλή ανάρρωση από εσένα ..... θα μου την αρνηθείς κι' αυτήν?
Ο (τραυματισμένος) γατούλης