ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ...... ΑΠΟΥΣΙΑΣ

Πέρασε καιρός από την τελευταία ανάρτηση. Δικαιολογημένη η αγανάκτηση, ίσως και η ανησυχία των λίγων αναγνωστών της.

Το ημερολόγιο δεν «έκλεισε». Παίρνει ολιγοήμερες ανάσες.

Δεν έγινε εξάλλου κάτι το σημαντικό για να μην έχει λόγο ύπαρξης. Όλα βαίνουν …. φυσιολογικά, μέσα στην άγνοια, στην αδιαφορία και στην εγκατάλειψη!

Δεν υπάρχει διάθεση για γραφή. Ούτε καν έμπνευση. Λόγοι υπάρχουν, ποτέ δεν έπαψαν. Το πνεύμα ασθενές. Καλοκαιρινή ραστώνη?

Ισως και μια παροδική, αρχικά ελπιδοφόρα, γνωριμία …. που φάνηκε ότι θα μπορούσε να πάρει το μυαλό από τα «κολλήματα» του …. για να αποδειχθεί (μάλλον) ότι τελικά «εκείνη» ήταν η πιο έντιμη απ’ όλες, ότι παρά τον παρανοϊκό τρόπο σκέψης και λήψης των αποφάσεών της, είχε μια «ντομπροσύνη» και δεν θέλησε να χρησιμοποιήσει ανθρώπους για δικό της συμφέρον, όσο κι’ αν οι αποφάσεις αυτές ήταν αυτο- (και ετερο-) καταστροφικές.

Ασχετα πάντως από αυτά, σκέψεις υπάρχουν. Και γεγονότα, του παρελθόντος ή του παρόντος, που ίσως αξίζουν ανάλυσης. Και παρότι τόσο «μακριά» … εξελίξεις (σημαντικές ή ασήμαντες, ποιος θα το κρίνει?) υπάρχουν. Όχι ευοίωνες σίγουρα. Συμβάντα που ίσως παίξουν κάποιο ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Αν θα υπάρξει εξέλιξη, αν θα υπάρξει συνέχεια. Αγνωστο το μέλλον. Απρόβλεπτη η ζωή. Επιφυλάσσει εκπλήξεις, Άλλες φορές ευχάριστες, άλλες δυσάρεστες.

Σε αναμονή λοιπόν. Αναμονή εξελίξεων. Αναμονή σκέψεων. Αναμονή καταγραφής τους. Αναμονή …. διάθεσης. Αναμονή και υπομονή.

Καλό καλοκαίρι αγαπητοί μου φίλοι.